(teren uprawy)

См. также в других словарях:

• kultura — ż IV, CMs. kulturaurze; lm D. kulturaur 1. blm «całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości gromadzony, utrwalany i wzbogacany w ciągu jej dziejów, przekazywany z pokolenia na pokolenie» Kultura antyczna, grecka, rzymska. Ognisko… …   Słownik języka polskiego

• kultura — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. kulturaurze, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} ogół duchowego i materialnego dorobku ludzkości wytworzony na kolejnych etapach rozwoju historycznego, nieustannie utrwalany i …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• pole — n I; lm D. pól 1. «obszar ziemi przeznaczony pod uprawę, nadający się do uprawy; ziemia uprawna» Żyzne pole. Pola uprawne. Pole pszenicy, żyta. Orać, uprawiać pole. Pracować na polu, w polu. ◊ Szukaj wiatru w polu «o kimś lub o czymś zaginionym,… …   Słownik języka polskiego

• uprawa — ż IV, CMs. uprawawie; lm D. upraw 1. blm «przygotowanie roli pod zasiew roślin, obejmujące szereg zabiegów uprawowych, takich jak orka, bronowanie itp.» Uprawa prymitywna, ręczna. Mechaniczna uprawa roli. 2. «cykl zabiegów od zasiewu lub… …   Słownik języka polskiego

• uprawa — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. uprawawie {{/stl 8}}{{stl 7}} rośliny hodowane w pewnym określonym celu, na pewnej określonej przestrzeni; teren, na którym rośliny te są hodowane : {{/stl 7}}{{stl 10}}Uprawy włókniste, oleiste, zbożowe.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• ziemia — ż I, DCMs. ziemiami; lm D. ziem 1. (jako termin astronomiczny pisze się wielką literą) blm «trzecia według oddalenia od Słońca planeta Układu Słonecznego, ciało niebieskie o kształcie zbliżonym do elipsoidy obrotowej, obiegające Słońce po orbicie …   Słownik języka polskiego

• monokultura — ż IV, CMs. monokulturaurze 1. blm «system rolniczy polegający na wieloletnim uprawianiu rośliny jednego gatunku (np. bawełny, trzciny cukrowej) na tym samym obszarze; rozpowszechniony głównie w krajach klimatu gorącego» Monokultura kawy, herbaty …   Słownik języka polskiego

• rejon — m IV, D. u, Ms. rejonnie; lm M. y «pewien wyznaczony teren, okręg, obszar wyodrębniający się geograficznie, etnograficznie lub gospodarczo; okolica, dzielnica, okręg» Rejon uprawy. Walki w rejonie miasta. Niższe rejony gór. Rejon opieki… …   Słownik języka polskiego

• grunt — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. gruntncie; lm M. y || a {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} uprawiana lub nadająca się do uprawy wierzchnia warstwa ziemi; ziemia uprawna, gleba, rola : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień